Een toepasselijk nummer van Peter Koelewijn illustreert deze casus treffend. Een werknemer kampt frequent met langdurige ziekte, gedurende dezelfde maanden elk jaar. De werkgever/ opdrachtgever ontvangt meldingen van andere collega’s dat deze zieke werknemer zich elders op daken bevindt om te werken. Deze werknemer werkt bovendien niet mee aan re-integratiepogingen en geeft aan dat, vanwege zijn vermoeidheid en ernstige ziekte, het voorlopig niet mogelijk is om naar kantoor te komen. In overleg met de opdrachtgever is besloten om incidenteel en steekproefsgewijs te onderzoeken of de zieke werknemer daadwerkelijk thuis rust of alsnog elders werkzaam is. Na twee dagen treffen wij deze zieke werknemer inderdaad, flink zwetend en werkend op een hoog dak aan. De opdrachtgever werd direct gebeld en geadviseerd om ter plaatse in gesprek te gaan met ‘zijn’ zieke werknemer. Ter plaatse schreeuwde de opdrachtgever luidkeels in de straat tegen de zieke werknemer: ‘Kom van dat dak af, waarschuw niet meer’. Ik heb zelden iemand zo snel van het dak naar beneden zien komen. De werknemer nam onmiddellijk zelf ontslag en beide partijen beëindigden de langdurige samenwerking.